زن عشق می كارد و كینه درو می كند ... 

دیه اش نصف دیه توست و مجازات زنایش با تو برابر ... 

می تواند تنها یك همسر داشته باشد و تو مختار به داشتن چهار همسر هستی ... 

برای ازدواجش در هر سنی اجازه ولی لازم است و تو هر زمانی بخواهی به لطف قانونگذار می توانی ازدواج كنی ... 

در محبسی به نام بكارت زندانی است و تو ... 

او كتك می خورد و تو محاكمه نمی شوی ... 

او می زاید و تو برای فرزندش نام انتخاب می كنی ... 

او درد می كشد و تو نگرانی كه كودك دختر نباشد ... 

او بی خوابی می كشد و تو خواب حوریان بهشتی را می بینی ... 

او مادر می شود و همه جا می پرسند نام پدر ... 

و هر روز او متولد میشود؛ عاشق می شود؛ مادر می شود؛ پیر می شود و میمیرد ... 

و قرن هاست كه او عشق می كارد و كینه درو می كند چرا كه در چین و شیارهای صورت مردش به جای گذشت زمان، جوانی بربادرفته اش را می بیند و در قدم های لرزان مردش، گام های شتابزده جوانی برای رفتن و درد های منقطع قلب مرد، سینه ای را به یاد می آورد كه تهی از دل بوده و پیری مرد، رفتن و فقط رفتن را در دل او زنده می كند ... 

و اینها همه كینه است كه كاشته می شود در قلب مالامال از درد ... 

و این، رنج است.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: